دنیای قشنگ نو

پ‌ ادامه میده، که این دنیای مدرنه و طی طریق برای عاشقی دیگه مفهومی نداره، اینکه برای نخستین بوسه مناعت طبع نشون بدی تنها از تو یه احمق میسازه.

بهش نگاه می کنم و بعد فکر می کنم تاریکی سمت راست اتوبان همت از قیافه اون قابل تحمل تره. فقط دلم می خواد تموم بشه. شاید چیزهایی که هنوز بهش باور دارم شبیه حرفهای یک تیرانوسوروس رکس به نظر میاد که بلندگویی دستش گرفته و فریاد می زنه گیاهخواری خیلی دنیا رو زیباتر می کنه. همون قدر باور ناپذیر و عجیب. که وقوع شکل اول این سناریو به اندازه کافی نامحتمل هست، با اون حرفها دیگه یه کمدی تلخ خلق میشه.

کاش بتونم دوباره تو انزوای خودم راهی برای اینکه بتونم تحمل کنم این حال تلخ رو پیدا کنم...