قرعه کشی یا...

وقتی مراسم قرعه کشی جام جهانی پخش می شد، مردم عزیز ایران خوشحال بودند، مجری زن را واداشته بودند پوششی بر تن داشته باشد که بشود از شبکه 3 ایران پخش شود. دیگر همه مردم دنیا می دانستند. مسئله یک پیروزی نبود، تجلیلی بر پیروزی بلاهت بود، تاییدی بر تحقیر امت شریفی که اگر ماریا کوماندنایا کمی بیشتر از پروپاچه اش را می نمایاند، او را با رکیک ترین عباراتی که حتی روسپیان در فیلم های نازل پورنو گهگاه می شنیدند می نواختند. همین ملت سلحشور که از او به خاطر احترام به مردم ایران تشکر می کردند، خواهر و مادر کافو یکی از خوشنام ترین فوتبالیست های تاریخ را در کنار دختر عمو قدسی اش در ریودوژانیرو، پدرش در سائوپائولو را با این که نر بود، پوری زید فابش در مهد کودک، خیریه که با او فقط جاست بود در 13 سالگی،  را به صورت ریموت باردار کردند، هنوز شهوتشان نخوابیده بود و جان داشتند، رفتند سراغ رونالدو، نامزد فعلی، مادر یائسه اش و حتی ایرینا شایک که مدتها بود با کریس کات کرده بود، حتی خود کریس که به هر حال به چشم برادری خوب چاقالی می نمود را نیز برخی از هموطنان (البته در ایران همجنس گرا نداریم) مشکل از کریس است که عکس هایش با بدر هادی، بوکسور مراکشی با آن وضع بی عصمتی، همه جا پخش شده است.

پوشش مناسب برای همه است، وقتی مربی تایلند خودش، برای آرامش خودش، چرا که با روسری حس بهتری نسبت به خودش داشت، امنیت بهتری در جامعه داشت، حتی با این که اطرافش همه محرم بودند، تصمیم گرفت راه عفت پیشه کندو شاید دیگر حتی آبجو هم نخورد، پس ماریا، آن داف شایسته، آن مجری حوری وش خوش بر و کون، دیگر بر او بیش از هر کسی ضرورت داشت که خود را از این زخارف دنیوی رهایی بخشد.

حالا همه جای دنیا می دانند، برای مردم بافرهنگ ایران، بد نیست که کمی رعایت کنند، جای دوری نمی رود، چون ملتی هستند که در تلگرام و گوشی و تبلت و  زیر فرش و پشت آجر و فایل های هیدن درایو p یک عالمه پورنو دارند، ولی در تلویزیون ملی باید تظاهر شود که در ایران، نگاه ها از تیر گناه حفظ می شود.

دم دمهای صبح، مردم خسته از سپوختن دشمنان ملت و تیم ملی ایران، پلک هایشان سنگین می شود، دیگر باید خوابید تا برای یک روز زیبای دیگر آماده شوند. زندگی هنوز زیباست...