تحریم

یاد چند سال پیش افتادم، نه خیلی سال پیش البته

دلار 3600 تومان بود و مردم وحشت زده بودند! یکی که آدم بدبینی بود و به سیاه نمایی متهم بود می گفت، آقا 5 تومن میشه، ببین کی گفتم، ولی خودش هم مطمئن نبود، به نظرش دیگر اوضاع آنقدر خراب نمی شد!

شرکت به نیروها برای شب عید آجیل داد. پسته حول وحوش 35هزار تومان بود. زمزمه های تحریم آجیل از دهان ها شنیده می شد. یکی از همکارهای شیک که چند روز پیش برای تحریم پستان به تنور می چسباند به سرعت چند تا از پسته ها را مغز کرد و جویدن آغاز کرد.

این روزها هم یاد آن روزها می افتم. مردم فکر می کنند، چه حرکتی است که پول های آشغالشان را چندصباحی بیشتر توی جیب های گند گرفته اشان نگاه می دارد تازه شکل و شمایل یک حرکت اعتراضی هم داشته باشد؟ تحریم آجیل، بله همین است. هم باجناقش را در حالیکه ملاقه را به سمت پسته ها هدایت می کند نمی بیند، هم آدم بی خایه بی غیرت بی ارزشی که در عمرش حرکت مدنی نکرده، حالا به زعم خودش ظالمان را به زانو در می آورد.

زن دکه دار ناامید از خرید گوشت برای عید، با زنی که هنوز می تواند گوشت بخرد درد دل می کند. صدایش را می شنوم. بیاید گوشت را هم تحریم کنیم.

بعد فکر می کنم، آجیل فروش خرد هم این وسط باید اجاره سنگین مغازه را بدهد در حالیکه پولی در جیبش نمانده است. به زودی قصاب هم به فاک سگ می رود. مردم تحریم کننده هنوز اقلامی شبیه شوینده ها را از هایپرمارکت ها می خرند. در حالیکه سبدها را هل می دهند و احساس شیک بودن می کنند. چرا هایپرها را تحریم نمی کنند، خوب مواد شوینده را خیلی ارزانتر می دهند. زن قصاب و آجیل فروش از آنها طلاق می گیرند، آنها دیگر گرسنگی را تاب نمی آورند.

یکی از آنها با خایه مالی مدیر عرزشمند هایپر، در بخش لوازم آرایشی استخدام می شود. قرار است یک لیز ریز با او بخورد و یک میک پر تف بر مردانگی آن مرد همیشه بزند و بعد از شنبه ای که نمی آید کارش را رژ لب زده شروع کند. اما قبلش باید کله نرینگی آقا را رژمالی کند.

مدتی گذشته است. قصاب در بخش قصابی هایپر کار می کند. معدود انسان هایی که می توانند هنوز گوشت و آجیل را از هایپرها می خرند. بقیه مردم به جای گوشت کیر می خورند. به جای مغزها و حتی تخمه، خایه های این وضعیت گه را به دهان می گیرند تا خیس بخورند.

گاه گاهی هم با این دهان پر زر می زنند. باید تحریم کرد آقا! فقط اینجوری میشه نتیجه گرفت